En eitthvað var þó eftir af prófageðveikinni því ég fór í klippingu sem er ekki frásögu færandi nema það að ég klippti það stutt. Aldrei bjóst ég við að þessi dagur myndi koma þegar ég var yngri mátti varla anda á hárið á mér, ég var svo mikið að safna.
Fékk mér svona "bob" klippingu, heitir þetta víst. Var drulluhrædd í stólnum þegar klippikonan byrjaði og leist ekkert á blikuna fyrst og var örugglega á svipinn eins og konan væri að snoða mig og taka eyrun með. En rosalega var ég sátt þegar þetta var búið. Kom meira að segja miklu betur út en ég hafði ímyndað mér.
Annars stefni ég á að setja þreytuna til hliðar í kvöld og bregða undir mig betri fætinum og skella mér á smá próflokadjamm.